خداحافظ گاری کوپر نوشته رومن گاری

فرصتی دست داد که کتاب خداحافظ گاری کوپر نوشته رومن گاری را مطالعه کنم.
داستان در سال ۱۹۶۹ نوشته شده (سه سال قبل از تولد من) و ترجمه فارسی آن در سال ۱۹۷۲ (سال تولد من) در ایران به چاپ رسیده است و خب بعنوان هدیه تولد بقدر کافی دلیل برای جلب شدن فرا رویم نهاده است.
شخصیت اصلی داستان، یک آمریکایی است که پدرش را در جنگ از دست داده و همه دلزدگی هایش از زندگی آمریکایی و التهابات اجتماعی او را به سوییس و بویژه به سوی قله های مرتفع و پوشیده از برف آند که به نظر من سمبل پاکی هستند، کشانده است.
او تمدن و سیاست را به تمامی به هیچ می انگارد.
گریز بی پایانش از هیاهوی شهری و عشق به عنوان بارزترین نشانه حلقه اتصال اجتماعی او را در ارتفاعات نگه می دارد.
اما در پایان داستان، همین شخصیت گریزپا در دام عشق میوفتد، و می بیند که تاب گریز ندارد. در واقع عشق بستر نگه دارنده قطعات پازلیست که جهان را تشکیل می دهد و او خود را در آن غرق می کند.
مطالعه آن را به همه دوستان توصیه می کنم.